Znieczulenie kobiety ciężarnej do zabiegów niepołożniczych

Wprowadzenie Około 2% kobiet ciężarnych wymaga leczenia operacyjnego z przyczyn niepołożniczych, najczęściej z powodu zapalenia wyrostka robaczkowego, zapalenia pęcherzyka żółciowego, choroby nowotworowej lub urazu. Zabiegi chirurgiczne w trakcie ciąży wiążą się ze zwiększonym ryzykiem porodu przedwczesnego lub poronienia. Zaleca się, by operacje planowe przeprowadzać po zakończeniu ciąży i połogu. Jeżeli są konieczne w trakcie ciąży, optymalne wydaje się ich przeprowadzenie w II trymestrze ciąży, co się wiąże z najmniejszym ryzykiem poronienia i porodu przedwczesnego. Pilnej operacji nie należy jednak odkładać, niezależnie od trymestru ciąży. Zmiany fizjologiczne w ciąży Przed zabiegiem operacyjnym zawsze należy wziąć pod uwagę zmiany fizjologiczne, jakie zachodzą w organizmie kobiety podczas ciąży i połogu. Niektóre z nich istotnie wpływają na postępowanie lekarskie. Układ oddechowy Wentylacja minutowa zwiększa się w trakcie ciąży o 30–70%. Przesuwa to pH w kierunku umiarkowanej zasadowicy oddechowej – 7,42–7,46 oraz obniża ciśnienie parcjalne dwutlenku węgla we krwi tętniczej (PaCO2) do 3,8–4,2 kPa (28–32 mm Hg). Dochodzi do zmniejszenia czynnościowej pojemności zalegającej (FRC) o około 20%. Dodatkowa redukcja FRC może się wiązać z otyłością, ułożeniem pacjentki (na wznak, w pozycji Trendelenburga, litotomijnej) bądź indukcją znieczulenia. Mimo tych zmian i zwiększonego zużycia tlenu ciśnienie parcjalne tlenu we krwi tętniczej (PaO2) pozostaje w przedziale wartości prawidłowych, choć