Informacje ogólne Ketamina używana jest w anestezjologii od ponad 50 lat, mimo to dokładny mechanizm jej działania nie został do tej pory w pełni poznany. Nie jest typowym hipnotykiem jak propofol czy etomidat – oprócz działania nasennego, wywołuje również wyraźny efekt przeciwbólowy. To podwójne działanie spowodowane jest antagonizmem leku w stosunku do receptora NMDA (N-methyl-D-aspartate receptor) oraz pobudzeniem receptorów opioidowych mi i kappa (μ-opioid recetor, MOR & κ-opioid receptor, KOR). Receptor NMDA odgrywa istotną rolę w nocycepcji – nasila propagację impulsacji nocyceptywnej oraz odpowiada za sensytyzację ośrodkową. Ketamina blokując ten receptor nie tylko działa przeciwbólowo, ale także zapobiega rozwojowi przetrwałego bólu pooperacyjnego oraz przeciwdziała hiperalgezji indukowanej przez opioidy. Działanie na receptory MOR i KOR powoduje, że efekt przeciwbólowy jest silniejszy wobec bólu somatycznego niż trzewnego, stąd ketamina idealnie sprawdza się w bólu urazowym pochodzącym ze ścian klatki piersiowej, jamy brzusznej, tkanek miękkich czy układu mięśniowo-szkieletowego. Ketaminę cechuje duża lipofilność, co skutkuje jej szybkim przenikaniem przez barierę krew/mózg – czas od dożylnego podania do początku działania wynosi 30-60 sek. Metabolizowana jest w wątrobie, a wydalana głównie przez nerki.  Efekty narządowe Układ krążenia: działa sympatykomimetycznie – na skutek pobudzenia układu współczulnego, aktywuje neurony adrenergiczne i hamuje synaptyczny wychwyt zwrotny monoamin, tym samym powoduje zwiększenie częstotliwości