Wprowadzenie Clostridioides difficile (C. diff.) jest drobnoustrojem wywołującym zapalenie jelita grubego związane z antybiotykoterapią. Zakażenie C. diff. (C. difficile infection – CDI) to najczęstsza zakaźna przyczyna biegunki oraz istotna przyczyna zachorowalności i śmiertelności wśród hospitalizowanych pacjentów. Charakteryzuje się różnorodnym przebiegiem klinicznym, począwszy od łagodnej biegunki po rzekomobłoniaste zapalenie jelit, ostre rozdęcie okrężnicy i perforację jelita. Do zakażenia dochodzi najczęściej drogą fekalno-oralną. Źródłem zakażenia mogą być pacjenci, pracownicy szpitala, osoby odwiedzające, sprzęt medyczny, a także środowisko szpitalne. Statystyki W Polsce w 2020 r. zarejestrowano 10 047 zakażeń wywołanych przez C. diff. (zapadalność 26,2/100 000). Ok. 1/6 pacjentów, u których doszło do zakażenia C. diff, w ciągu kolejnych 2-8 tygodni zachoruje ponownie. Ponad 80% zgonów spowodowanych przez C. diff występuje u osób w wieku powyżej 65 lat. Ryzyko infekcji C. diff jest zwiększone 7-10-krotnie podczas trwania antybiotykoterapii, a także miesiąc po jej zakończeniu Rozpoznanie Objawy kliniczne: biegunka (≥3 luźnych stolców w ciągu 24 godzin)lub patologiczne poszerzenie jelita grubego (megacolon toxicum) potwierdzone radiologicznie bez innej ustalonej przyczyny oraz spełnienie co najmniej jednego z poniższych kryteriów:  stwierdzenie obecności toksyn A i/lub B w stolcu lub obecności szczepu C. difficile produkującego toksynę/y stwierdzenie rzekomobłoniastego zapalenia jelit w badaniu endoskopowym lub w trakcie zabiegu stwierdzenie rzekomobłoniastego zapalenia jelit w badaniu