Postępowanie okołooperacyjne u chorych na obturacyjny bezdech senny

Definicja, epidemiologia oraz następstwa obturacyjnego bezdechu sennego Obturacyjny bezdech senny (OBS) jest chorobą polegającą na występowaniu powtarzających się, trwających ≥10 sekund spłyceń oddechu lub bezdechów (całkowity brak przepływu powietrza przez górne drogi oddechowe) przy zachowanych ruchach oddechowych klatki piersiowej i brzucha. Spłyceniom oddychania i bezdechom zwykle towarzyszą spadki utlenowania krwi oraz wybudzenia i fragmentacja snu. OBS jest jedną z najczęstszych chorób układu oddechowego i szacuje się, że dotyczy 4–14% mężczyzn oraz 2–6% kobiet. Warto jednak podkreślić, że wraz ze wzrastającą częstością występowania nadwagi i otyłości należy się spodziewać proporcjonalnego zwiększenia częstości OBS. Dostępne dane wskazują również na częste nierozpoznanie OBS u chorych kwalifikowanych do operacji. Nieleczony OBS wiąże się z poważnymi następstwami ze strony układu sercowo‑naczyniowego (nadciśnienie tętnicze, zaburzenia rytmu serca, choroba niedokrwienna serca, choroba niedokrwienna mózgu) oraz nerwowego (zaburzenia koncentracji, upośledzenie funkcji poznawczych). Zaburzenia architektury snu prowadzą do nasilonej senności dziennej, która upośledza codzienne funkcjonowanie chorych oraz wiąże się ze zwiększonym ryzykiem udziału w wypadkach komunikacyjnych. W badaniach obserwacyjnych wykazano istotny związek między OBS a częstszym występowaniem okołooperacyjnych powikłań oddechowych (niewydolność oddechowa, zapalenie płuc, nieplanowana intubacja), sercowo‑naczyniowych (zawał serca, nagłe zatrzymanie krążenia, migotanie przedsionków) oraz ostrego uszkodzenia nerek. Ponadto w prospektywnym badaniu kohortowym obejmującym ponad 1300 pacjentów wykazano związek

Dostęp tylko dla zalogowanych użytkowników.
Ekspercie! Zaloguj się lub załóż konto i ciesz się dostępem do wszystkich artykułów.

Logowanie

Czytaj także:

Przejdź do treści