Posiew – badanie wykonywane przy podejrzeniu zakażenia, którego celem jest wykrycie i identyfikacja bakterii lub grzybów we krwi, moczu, kale lub w innym materiale biologicznym (np. z dróg oddechowych).
Sepsa – zagrażająca życiu odpowiedź organizmu na zakażenie.
Wstrząs – stan, w którym układ krążenia nie jest w stanie dostarczyć do tkanek wystarczającej ilości niezbędnego do życia tlenu.
Leki obkurczające naczynia krwionośne (aminy presyjne, wazopresory) – leki takie jak: noradrenalina, adrenalina czy dopamina pomagają utrzymać odpowiednie ciśnienie tętnicze krwi np. u pacjentów we wstrząsie.
Monitorowanie diurezy – kontrola ilości moczu spływającego do worka przez cewnik umieszczony w pęcherzu pacjenta. Produkcja moczu u ciężko chorych pacjentów często jest obniżona. W niektórych przypadkach funkcję nerek pacjenta zastępuje aparat do dializ.
Terapia nerkozastępcza – aparat do dializ usuwa nadmiar wody i szkodliwe produkty przemiany materii, kiedy nerki pacjenta przestają pracować prawidłowo.
Żywienie pozajelitowe (parenteralne) – metoda leczenia żywieniowego zarezerwowana dla pacjentów, którzy przez dłuższy czas nie mogą przyjmować pokarmów, polegająca na dożylnym podawaniu odpowiednio dobranej dla pacjenta mieszanki cukrów, tłuszczów, białek, elektrolitów i pierwiastków śladowych.
Tlenoterapia bierna – podawanie odpowiedniej ilości tlenu przez tzw. wąsy tlenowe (cienkie rurki umieszczane w nozdrzach) lub maskę twarzową pacjentom, u których poziom tlenu we krwi jest zbyt niski.
Bronchoskopia – wprowadzenie przez nos lub usta cienkiej rurki z kamerą do tchawicy i oskrzeli, np. w celu uwidocznienia nieprawidłowości w drogach oddechowych, pobrania materiału na posiew lub odessania wydzieliny.
Intubacja (intubacja dotchawicza) – umieszczenie giętkiej rurki w tchawicy w celu zapewnienia drożności dróg oddechowych.
Respirator (dawniej sztuczne płuco) – urządzenie, które wspomaga lub zastępuje mięśnie oddechowe, co nazywane jest wentylacją mechaniczną płuc. Wtłaczanie mieszaniny gazów oddechowych do płuc pacjenta przez rurkę intubacyjną określane jest mianem inwazyjnej wentylacji mechanicznej.
Nieinwazyjna wentylacja mechaniczna – metoda wspomagania oddychania, która nie wymaga stosowania rurki intubacyjnej. Na twarz lub głowę pacjenta zakłada się tzw. interfejs (np. szczelnie dopasowaną maskę twarzową lub hełm), przez który respirator podaje gazy oddechowe.
Majaczenie – zaburzenie funkcji mózgu o nagłym początku i zmiennym w czasie przebiegu, które powoduje dezorientację i zmniejsza zdolność utrzymania koncentracji, jasnego myślenia i zapamiętywania. Majaczenie może wynikać z różnych przyczyn i zwykle jest odwracalne.
Nagłe zatrzymanie krążenia (NZK) – ustanie lub znaczne upośledzenie pracy serca, które w przypadku niepodjęcia resuscytacji krążeniowo-oddechowej prowadzi do zgonu.
Broszura o oddziale intensywnej terapii w formacie PDF jest dostępna tutaj.
Materiał powstał w ramach projektu realizowanego przez Centrum Monitorowania Jakości
