Opieka okołooperacyjna nad chorymi na choroby obturacyjne płuc

Wprowadzenie Przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP) wynika z nieprawidłowości dróg oddechowych i/lub miąższu płuc spowodowanych narażeniem na wziewne czynniki szkodliwe, w większości przypadków na dym tytoniowy. Przebieg POChP ma charakter postępujący i nieodwracalny, a z czasem może prowadzić do przewlekłej niewydolności oddechowej, nadciśnienia płucnego oraz objawów ogólnoustrojowych – wyniszczenia, zaniku mięśni i tkanki kostnej oraz zaburzeń w ośrodkowym układzie nerwowym. Ponieważ większość chorych na POChP pali lub paliła tytoń, często POChP towarzyszą inne choroby przewlekłe, takie jak nadciśnienie tętnicze, choroba niedokrwienna serca i zaburzenia rytmu serca. Astma jest chorobą płuc charakteryzującą się przewlekłym zapaleniem dróg oddechowych oraz występowaniem duszności, świszczącego oddechu i uczucia ściskania w klatce piersiowej. Typowa jest napadowość i zmienność nasilenia objawów. Wyróżnia się astmę alergiczną, w której często współwystępują choroby atopowe i która dobrze odpowiada na leczenie glikokortykosteroidami wziewnymi (GKSw), oraz astmę niealergiczną – z gorszą odpowiedzią na GKSw. Największe znaczenie kliniczne ma podział na astmę: dobrze kontrolowaną (objawy w ciągu dnia ≤2 ×/tydz., bez przebudzeń w nocy z powodu objawów astmy, potrzeba leczenia doraźnego ≤2 ×/tydz. i bez ograniczenia aktywności życiowej spowodowanego astmą) częściowo kontrolowaną (chory spełnia 2–3 z wymienionych kryteriów) niekontrolowaną (chory spełnia ≤1 z wymienionych kryteriów). Zarówno w POChP, jak i w astmie może