Miastenia Miastenia jest chorobą autoimmunologiczną charakteryzującą się niedowładem i męczliwością mięśni poprzecznie prążkowanych. Jej przyczyną u około 85% chorych są przeciwciała skierowane przeciwko receptorom acetylocholinowym błony postsynaptycznej złącza nerwowo‑mięśniowego. Miastenii może towarzyszyć hiperplazja grasicy, a u około 15% chorych współwystępuje grasiczak. Częstość występowania miastenii szacuje się na 50–125/mln. Kwalifikacja do zabiegu operacyjnego Każdego chorego na miastenię przed planowym zabiegiem operacyjnym należy skonsultować z neurologiem, optymalnie z neurologiem prowadzącym leczenie przewlekłe miastenii. Konsultacja powinna zawierać informacje o aktualnie przyjmowanych lekach i ich dawkach, w tym propozycję dawkowania inhibitorów acetylocholinoesterazy (IAChE) i leków immunosuresyjnych w okresie okołooperacyjnym. Wywiad przeprowadzony przed planowanym zabiegiem operacyjnym powinien uwzględniać: aktualne leczenie farmakologiczne miastenii (dawki i godziny przyjmowania leków)występowanie epizodów duszności oraz osłabienia mięśni oddechowychwystępowanie objawów opuszkowych – dyzartrii, dysfagii czy niedowładu podniebieniainformacje o występowaniu w przeszłości zaostrzeń i przełomu miastenicznego, zwłaszcza wymagającego intubacji dotchawiczejchoroby współistniejące, w tym inne choroby autoimmunologiczne (np. reumatoidalne zapalenie stawów, toczeń rumieniowaty układowy, autoimmunologiczne choroby tarczycy), cukrzycę, nadciśnienie tętnicze. Wykonanie spirometrii warto rozważyć przede wszystkim u pacjentów poddawanych znieczuleniu ogólnemu z użyciem środków zwiotczających. U chorych z nasilonymi przed zabiegiem objawami opuszkowymi i osłabieniem mięśni twarzy spirometria może być niemiarodajna, jednak wyraźne zaburzenia mowy i/lub połykania wskazują jednoznacznie na zwiększone ryzyko powikłań