Wprowadzenie Środki zwiotczające mięśnie poprzecznie prążkowane stanowią podstawową grupę leków stosowanych na salach operacyjnych. Wskazania do ich podaży obejmują intubację dotchawiczą oraz zapewnienie odpowiednich warunków do przeprowadzenia zabiegu operacyjnego, poprzez obniżenie napięcia mięśni brzusznych czy też zabezpieczenie przed przypadkowym poruszeniem się chorego (np. w odpowiedzi na bodziec bólowy). Podobnie, jak w przypadku innych grup leków, stosowanie leków zwiotczających może wiązać się z występowaniem powikłań.  Amerykańskie Towarzystwo Anestezjologiczne (ASA – American Society of Anesthesiologists) powołało grupę roboczą, której zadaniem było opracowanie wytycznych praktyki klinicznej dotyczących monitorowania i odwracania działania środków zwiotczających. Autorzy omawianego dokumentu skupili się na opracowaniu zaleceń dotyczących okołooperacyjnego monitorowania blokady nerwowo-mięśniowej w oparciu o dostępne dowody naukowe. Niniejsze opracowanie jest podsumowaniem najnowszych wytycznych ASA. Zalecenia ukierunkowane są na zapobieganie powikłaniom związanym z utrzymywaniem się resztkowego zwiotczenia w momencie ekstubacji pacjenta. Stosowanie ich w codziennej praktyce klinicznej pomoże zoptymalizować opiekę okołooperacyjną nad pacjentem. Parametry ilościowej oceny głębokości zwiotczenia Utrzymywanie się szczątkowej blokady w chwili ekstubacji to podstawowe ryzyko związane ze stosowaniem środków zwiotczających mięśnie poprzecznie prążkowane. Takie zjawisko może skutkować zwiększeniem częstości występowania powikłań, przede wszystkim związanych z układem oddechowym, w tym: osłabienia siły mięśni oddechowych (ryzyko hipoksji) osłabienia odruchów obronnych w górnych drogach oddechowych (ryzyko aspiracji, bronchospazmu) przedłużenia pobytu