Kliniczna skala oceny kruchości

Kruchość (z ang. frailty), w kontekście medycznym to syntetyczne pojęcie oznaczające zwiększoną wrażliwość, osłabienie kondycji i zmniejszenie rezerw fizjologicznych organizmu. Kruchość jest złożonym zjawiskiem opisującym stopień sprawności i funkcjonowania organizmu, które zależy od wielu czynników, takich jak stan fizyczny, psychiczny czy społeczny. Stopień zaawansowania kruchości wpływa na zdolność do samodzielnego funkcjonowania i radzenia sobie z codziennymi wyzwaniami.  Kruchość jest związana z procesem starzenia, ale może dotykać osób w każdym wieku, szczególnie obciążonych genetycznie lub cierpiących na choroby przewlekłe. Postęp kruchości prowadzi do osłabienia mechanizmów obronnych organizmu przeciwko infekcjom i innym schorzeniom, co utrudnia proces leczenia i pogarsza rokowanie. Kruchość odgrywa istotną rolę na oddziałach intensywnej terapii (OIT), gdzie prognozowanie ma kluczowe znaczenie dla wyboru strategii terapeutycznej. Badania naukowe wskazują, że kruchość stanowi jeden z najbardziej wiarygodnych wskaźników rokowniczych u pacjentów w stanie ciężkim, zwłaszcza wśród osób w podeszłym wieku. Istnieją różne skale służące do oceny kruchości, jednak nie wszystkie można zastosować na oddziałach intensywnej terapii. Przedstawiana przez nas skala klinicznej oceny kruchości (CFS, Clinical Frailty Scale) wyróżnia się prostotą użycia i jest skutecznym narzędziem do oceny kruchości w warunkach intensywnej terapii. Skala CFS oparta jest na piktogramach i towarzyszących jej opisach. Określenie stopnia kruchości powinno nastąpić przy przyjęciu pacjenta do