Wstęp W monitorowaniu ważny jest nie tylko jednorazowy pomiar, ale także obserwacja trendu (charakterystyka zmian i ich szybkość lub brak zmian w określonym czasie). Poziom ETCO2 może mieć charakter stały (niezmienny), jak i cechować się tendencją zarówno spadkową, jak i wzrostową. W niniejszej części zajmiemy się zarówno stałą hipo- i hiperkapnią, jak i stanami, które powodują istotne wahania poziomu końcowo-wydechowego dwutlenku węgla. Warto podkreślić, że zmiany stanu pacjenta mają praktycznie natychmiastowe odzwierciedlenie w poziomie ETCO2. Hipokapnia – wstęp Hipokapnia (spadek wartości liczbowej poniżej 35 mmHg i spadek amplitudy kapnogramu – „obniżenie się wykresu”) może mieć trzy główne przyczyny, do których należą: A. stany obniżonego metabolizmu, B. nieszczelności (przecieki) w układzie oddechowym i inne problemy zależne od sprzętu,C. hiperwentylacja (celowa / terapeutyczna, np. przy zagrażającym wgłobieniu i niecelowa – wynikająca z błędu / niepożądana). Hipokapnia może się stopniowo pogłębiać (trend spadkowy, np. wraz z pogłębianiem się wstrząsu), jak i utrzymywać się na względnie stałym poziomie (trend stały, np. u pacjenta z zachowanym krążeniem i hipotermią głęboką, w trakcie transportu do ośrodka dysponującego ECMO). Z drugiej strony – może również występować trend wzrostowy (np. po zaprzestaniu hiperwentylacji). A. Hipokapnia zależna od stanu pacjenta We wstępie do pierwszej części tej serii artykułów napisałem