Wstęp O commotio cordis (CC) najczęściej wspomina się w kontekście migotania komór spowodowanego niepenetrującym urazem klatki piersiowej o charakterze impulsu. W niniejszym artykule opisano patomechanizm powstania CC, a także przedstawiono przegląd piśmiennictwa dotyczącego tego zagadnienia. Co ważne, zgon w mechanizmie commotio cordis jest jedną ze śmierci możliwych do uniknięcia i z tego powodu zostaną również omówione aspekty dotyczące prewencji nagłego zatrzymania krążenia w przebiegu CC, a także najistotniejsze elementy optymalnego postępowania ratunkowego. Commotio cordis Najogólniej ujmując, commotio cordis (CC) to wystąpienie zaburzeń rytmu (zwykle VF), które jest spowodowane tępym urazem klatki piersiowej. Co istotne – dostarczona energia nie powoduje strukturalnych uszkodzeń serca.  Aby doszło do migotania komór w przebiegu CC muszą być spełnione liczne warunki, między innymi: Uraz musi mieć charakter impulsu i musi nastąpić w fazie refrakcji względnej (faza repolaryzacji komór – ramię wstępujące załamka T).Bodziec musi być dostarczony w okolicę sylwetki serca (choć są wyjątki, por. dalsza część tekstu).Impuls musi mieć odpowiednią energię – nie może być ani zbyt słaby, ani zbyt silny. Graf. 1 Okres refrakcji względnej, w trakcie którego może dojść do commotio cordis. Źródło: adaptacja własna na podstawie Davey i wsp. (2018). W piśmiennictwie można spotkać różne wartości dotyczące czasu trwania wspominanej, ranliwej fazy serca,