Wstęp
Kaniulacja żył centralnych jest jedną z najczęściej wykonywanych inwazyjnych procedur w oddziałach intensywnej terapii. Jedną z opcji uzyskania centralnego dostępu żylnego jest kaniulacja żyły pachowej. Według aktualnych wytycznych, przy kaniulowaniu żyły pachowej należy używać dostępu podobojczykowego i przeprowadzać całą procedurę pod kontrolą USG. (1,2,3) Zastosowanie ultrasonografii pozwala na zwiększenie sukcesu kaniulacji, zmniejszenie liczby prób oraz ograniczenie mechanicznych powikłań.
U pacjentów hospitalizowanych w oddziałach intensywnej terapii żyła pachowa powinna być dostępem z pierwszego wyboru z uwagi na zmniejszoną liczbę powikłań odległych. W grupie pacjentów z dostępem szyjnym występuje 2,3 krotnie większe ryzyko infekcji odcewnikowej oraz 1,8 krotnie większe ryzyko objawowej zakrzepicy żylnej. (4)
| Kaniulowane naczynie | Powikłania mechaniczne | Cechy wczesnej zakrzepicy w badaniu USG | Infekcje odcewnikowe |
|---|---|---|---|
| Żyła szyjna wewnętrzna | 1.4-3% | 23% | 1.4% |
| Żyła pachowa | 2.1-2.6% | 7% | 0.5% |
| Żyła udowa | 0.7% | 11% | 1.2% |
Przygotowanie do procedury
Dostęp tylko dla zalogowanych użytkowników.
Ekspercie! Zaloguj się lub załóż konto i ciesz się dostępem do wszystkich artykułów.
