Dostęp tylko dla zalogowanych użytkowników.
Ekspercie! Zaloguj się lub załóż konto i ciesz się dostępem do wszystkich artykułów.
40‑letni mężczyzna z hipotermią

Przyczyna wezwania ZWR 40‑letni mężczyzna został przywieziony przez zespół ratownictwa medycznego (ZRM) do izby przyjęć szpitala klinicznego. Pogotowie ratunkowe wezwał przypadkowy przechodzień, który znalazł chorego leżącego na trawie. W chwili badania przez ZRM pacjent był przytomny, podsypiający, w płytkim kontakcie logicznym, neurologicznie bez uchwytnych nieprawidłowości. Z ust wyczuwalny był zapach alkoholu. Parametry życiowe: czynność serca miarowa 50/min, ciśnienie tętnicze 90/60 mm Hg, glikemia 88 mg/dl (4,9 mmol/l), temperatura ciała mierzona w przewodzie słuchowym zewnętrznym poniżej zakresu aparatu. W izbie przyjęć również nie udało się zmierzyć temperatury powierzchniowej ciała. Wdrożono ogrzewanie wlewem dożylnym ciepłych krystaloidów oraz ogrzewanie zewnętrzne przepływem laminarnym ciepłego powietrza. Podczas obserwacji lekarz dyżurny stwierdził pogarszanie się stanu świadomości chorego – mimo wdrożonych działań mających na celu normalizację temperatury ciała i niewykrycia innych możliwych przyczyn pogorszenia stanu mężczyzna przestał otwierać oczy w odpowiedzi na głos, nie można było z nim nawiązać kontaktu logicznego. Lekarz dyżurny poprosił o pomoc zespół wczesnego reagowania (ZWR). Interwencja ZWR W chwili badania przez lekarza ZWR chory w stanie ogólnym średnio ciężkim, nieprzytomny – 9 pkt w skali śpiączki Glasgow (GCS; E2V3M4); źrenice równe, wąskie, bez reakcji na światło; niewydolny krążeniowo (czynność serca miarowa 40/min, ciśnienie tętnicze 80/50 mm Hg) i wydolny oddechowo; brzuch miękki,